Aradan 1 ay gecti.. Weimar'daki evimden çok uzaktayım. Ordaki dünyamdan da. Şu an ofiste masamda oturuyorum. günlerdir alkol almıyorum, 1 aydır almanca konuşmuyorum ve de öğlen 1de uyanma gibi bir lüksüm yok artık...
Özlediğim tonla mekan, insan ve uğraşa karşın gerçek hayata alışmak ve kafayı yememek için pozitif olmam lazım.. işte kendimi en azından büyük şehir.. alışveriş daha kolay, ne biliim gece 10 bucukta bile alışveriş yapabiliorum hatta 12 de açık market bulma ihitimali olan bi şehirde yaşıyorum gibisinden Weimar için hayal olan avuntularla kandırıyorum...
Sevgilim de burda..
Hem belki tekrar giderim belli mi olur...
Bu tip cümlelerin melankolimi bi kat daha arttırdığını saklayamicam..
Saklayamıyorum zaten......Çok Özlediiiiiiiiim
Von meinem Land
Leider nicht in Weimar... noch nicht.
Leider nicht in Weimar... noch nicht.
Meltem
